آی کی دو

سبکی عرفانی و معنوی از هنر های رزمی و سنتی ژاپن است که توسط موریهه اوشیبا بنیان گذاری شده است.به صورت فیزیکی آیکیدو هنری است که با تغییر مسیر ها و جنبش های گوناگون نیروی حریف را بازگردانده و در انتها به قفل مفصل‌های حریف می انجامد. این ورزش از دایتو ریو آیکی جوجیتسو مشتق شده که گفته میشود موریهه اوشیبا در اواخر سال ۱۹۲۰ میلادی به خاطر عقاید دین اوموته-کیو این واگرایی را انجام داده است برخی دیگر از تکنیک‌ها و گرفتن‌ها نیز از کنجیتسو ناشی شده‌است.تمرکز ورزش آی‌کی‌دو در مشت و لگدزدن به حریف نیست، بلکه با استفاده از انرژی حریف برای بدست آوردن کنترل حریف(ها) یا دور کردن آن‌ها از خود است. آی‌کی‌دو یک هنر ایستا نیست، بلکه تاکید فراوانی بر حرکات و جنبش‌های دورانی و دایره وار دارد.

معنای اسم آیکیدو:

Ai | آی | 合  : به معنای به هم پیوستن، هماهنگی.عشق

Ki | کی | 気 : به معنای روح، نیروی درونی، انرژی طبیعی بدن

Do | کی | 道 : به معنای راه و روش

اسم آیکیدو از لحاظ فلسفی به معنای:راه و روش هماهنگی با نیروی درونی

و از لحاظ عرفانی به معنای:طریقت هماهنگی با نیروی درونی عشق میباشد

روش رزمی آیکیدو:

 روش رزم در آیکیدو بر اساس حرکات دورانی و انتقال انرژی است.نیرو و انرژی مهاجم با تکنیک های خاص و دورانی شکل به خود او انتقال میابد که در نهایت باعث قفل مفصل یا پرتاب مهاجم میشود.

مهمترین اصل در تکنیک های آیکیدو انتقال انرژی است و این موضوع آیکیدو را از هنر های رزمی دیگر متمایز میکند.

انتقال انرژی در آیکیدو به صورت حرکاتی با الگوی دایره شکل و دورانی انجام میگیرد که این روش بهترین راه انتقال انرژی برای مغلوب کردن حریف است.

دفاع و آیکیدو:

آیکیدو به علت فلسفه وجودی اسرار آمیز و روحیه معنوی و عارفانه ی عمیق.ارزش فراوانی به ذات طبیعت و دفاع از زندگی وبرقرار شدن صلح میدهد.به همین علت خود را از هرگونه حمله یا ضربات مهلک برای از پای در آوردن مهاجم پاک کرده است.و تمام تکنیک ها و حرکات آن حالت تدافعی و هدف آن تسلیم کردن بدون آسیب زدن به مهاجم برای دفاع از خویشتن است.و ضربات و انرژی تهاجمی حریف را با تکنیک هایی بر اساس اصل دوران و انتقال انرژی به خود او انتقال میدهد و با قفل کردن مفصل های او آن را از ادامه ی تهاجم باز میدارد و آن را به صلح و پایان جنگ دعوت میکند.  

سلاح در آیکیدو:       

سلاح در آیکیدو شامل یک چوب 130 سانتی متری به نام(جوjo) و یک شمشیر چوبی سامورایی به نام (کن ken)و یک چاقوی کوچک چوبی به نام(تانتوtanto) میباشد که هرکدام دارای فلسفه ی خاص خود میباشند.

آیکیدو دارای تکنیک های زیادی برای کار با چوب وشمشیر و چاقو و همینطور خلع آن ها از دست حریف میباشد که یادگیری آن ها نیاز به پشتکار و صبر فراوان دارد.

در برخی سبک ها مثل ایواما و موریهیرو سایتو و هوریکوشی زمان زیادی را صرف تمرین با چوب و شمشیر تحت نام آیکیجو و آیکیکن یا آیکی کن جو میکنند.

لباس و مراحل در آیکیدو:

هنرجویان آیکیدو ( که در خارج از ژاپن به آنها آیکیدوکا گفته میشود ) به طور کلی با گذراندن مقاطعی به نام "کیو" و پس از آن به درجه "دان" میرسند . هرچند در برخی از کلاس ها رنگ های مختلفی استفاده میشود ولی در آیکیدو رنگ کمربند "سفید" و "مشکی" است که نشان دهنده رده "کیو" و رده "دان" است . معمولا در کلاس ها به افراد زیر ۱۶ سال اجازه بستن کمربند مشکی یا ورود به آزمون رده "دان" داده نمیشود . لباس مورد استفاده در آیکیدو "آیکیدوگی" نام دارد که بسیار شبیه لباس "کیکوگی" است که برای بسیاری از ورزشهای رزمی مدرن امروزی استفاده میشود که شامل یک بالاپوش و شلوار و کمربند است . در سیستم های آیکیدو در رده های بالا ( معمولاً رده دان و کمربند مشکی ) از شلواری سنتی و پلیسه دار به نام هاکاما ( همان لباسی که در کن‏ دو و .ای آی دو استفاده میشود ) به عنوان مکمل لیاس استفاده میشود در اکثر باشگاه ها برای مدرس ها و هنرجویان رده دان این لباس از پیش تعیین شده است .